yolunun nereye gideceğini henüz bilmeyenler, sakın endişelenmeyin,,,, çünkü yalnız değilsiniz.
aslında isteğim sevdiğim şeylerden bahsetmekti ancak sevdiğim şeyleri düşünmeye, onlar hakkında bir şeyler yazmaya güç bulamadım. ne bildiğim tek şey ne yapmak istemediğim. üstteki iki cümleyi yazalı tam iki ay geçmiş hatta iki ayı da geçmiş... artık beni haftanın -yolda geçirdiğim zamanla beraber- altmış dokuz saati esir alan bir işim yok. işsizliğimin ve haftada altmış dokuz saatimin bana kalışının on birinci gününde bazı şeyler daha çok kafama dank etmeye başladı. sevdiğim şeyleri düşünüyorum. sevdiğim şeylerden bahsetmek için başladığım bu yolda sanırım kendimi sarsıp, kafamı tamamen bunu düşünmeye vermedim. fakat bu yoğunluğum yirmi iki yıllık hayatımın sadece ufak bir kısmında vardı. peki ben daha öncesinde ne yapıyordum? evet sorumluluklarım vardı. evde ilgilenmem gereken işler, göz kulak olmam gereken bir küçüğüm ve ilgilenmem gereken büyüklerim vardı. bir de ben vardım. yalnız kalmaya ihtiyaç duyan bir ruhum vardı. yalnız kalmak istediğim zamanlarda genelde hiçbir şey yap...