şükür diyebiliriz

 ben geldim.

bir youtube videosu izlerken blog konusu açılınca benim de bir blogum olduğu aklıma geldi. ertelediğim birçok şey gibi bunu da ertelememek için hemen girdim baktım ne durumdayım... ne durumdaymışım

tam 6 ay öncesi. aşırı depresif birkaç yazı.. bence çok çok daha iyiyim. o zamanlar bu kadar depresif olduğumun farkındaydım sanırım. iyiliğin, huzurun verdiği yanıltıcı havayla 6 ay öncesini unutmuşum bile.

son yazımdan bu yana tezimi tam bunla verdim... işe girdim ve sonrasında mezun oldum..

kendi bildiğim yollarla iş hayatıma girdim. en mükemmeli değil ama varoluşu bile bir mucize ve başarı diyebilirim. ŞÜKÜR.

4 ay oldu işe gireli. 3 ay oldu mezun olalı.

kep bile attım. onun üzerinden de yaklaşık 10 gün geçti.

bunalıyorum

pes etmek mi olur diye düşündüğüm zamanlar da oluyor ama hala tatmin olmak için yanıp tutuşuyorum.

yineleyeyim ŞÜKÜR

ekonomik bağımsızlık henüz hak getire bu arada. ama nys halledicem!!!

sahi aklıma gelmişken... bundan bir önceki ingilizce yazıyı neden ve nasıl bir durumdayken yazdım hatırlamıyorum. yazdığım yazıları bile hatırlamıyordum. ama galiba inanıyormuşum kendime gerçekten.

daha hiçbir şey tam değil. her defasında daha fazlasını isteyeceğim ve istiyorum da.

şimdi sırada ona inanmak var. o zamana kadar tüm inancımla Ş Ü K Ü R